Bir Kitap İnsan

Herkes bana, ' beni de yaz' dedi. Ne zamanki biri çıkıp, ' beni oku' dedi. İşte ben ona yazıldım.

Şükür İyi İnsanlar Da Var Yeryüzünde.

ben sana dinlenmemiş onca güzel şarkı
duyurabilirim
alabildiğine acı yahut bir o kadar mesut
her nasıl dilersen
renklere boyanırsın hislere
şükür iyi insanlar da var yeryüzünde
ben sana izlenmemiş onca güzel film
gösterebilirim
dudaklarında tebessüm yahut kalbinde sancı
her nasıl istersen
göklere kapılırsın
ağzın kanatlarında
şükür iyi insanlar da var yeryüzünde
ben sana öyle bir hikaye anlatırım ki
hem öyle bir hikaye
işte böyle yaşanır
işte böyle

Hiç Kimsesi Olmayan Bir Adam Hiç Kimsesi Olmayan(?) Küçük Bir Çocuğu Neden Sever? /\ A jeo-ssi

Küçük kız gözyaşları arasında içinden geçenleri söylüyordu, komşusuna:

" Sen de benden utandın değil mi? O yüzden tanımıyormuş gibi yaptın? Önemli değil. Sınıf arkadaşlarım da öyle düşünüyor. Öğretmenim de. Annem demişti ki kaybolursam evin adresini ve telefonunu unutmuş gibi yapmalıymışım. Her sarhoş olduğunda beraber intihar etmeliyiz diyor. Sen bana dilenci diyen şişko züppeden daha kötüsün. Yine de senden nefret etmiyorum. Senden nefret edersem dünyada seveceğim kimse kalmaz. Düşündükçe buram acıyor. O yüzden senden nefret etmeyeceğim."

Bir fahişenin, keş bir fahişenin kızıydı. Ertesi gece organ mafyası tarafından annesiyle birlikte götürüldüğünde kimsenin umrunda olmadılar. Bir kişi hariç.

Adam, kendine has yalnızlığından çıkıp bütün bir çetenin karşısına dikilince her taraf kan gölüne dönüverdi. Bay Organ Mafyası Lideri can havliyle şöyle sordu:

" Nasıl buldun bizi? Niye geldin peşimizden? Neden? Neyin oluyor bu kız?"

Cevap belliydi. Kısaydı. 

" Komşum."
Ve sonra aldı, küçük kızı gitti.